அனுபவமே கடவுள்

அனுபவமே கடவுள்

 கிரி உரு ஆகிய கிருபைக் கடலே

கிருபை கூர்ந்து அருள்வாய் அருணாசலா!

One devotee suffered in life endlessly. 

He decided to seek way out from none other than Bhagavan Ramana Maharishi Himself. So he set out to visit the Asram. 

There the Bhagavan was in mauna, silence. 

The devotee couldn't help. Shot out his query to Bhagavan.

Listen to their conversation.

D : Bhagavan, can't you change the destiny of the suffering Bhakthas? 

Bhagavan laughed. And went on to answer. 

B : For a sage who renounced all, how does the question of thinking arise? 

D : Then what  happens to our fate?  It's in the firm belief that you will nullify our pains,  that we all pray before you. Is our prayer of no use? 

Compassionate Bhagavan answered. 

B : When you are in the presence of an enlightened sage,  your karmic burden lightens. His mere presence suffices. The sage doesn't have to do anything. Just the Sage's presence will do. He even doesn't have to do anything. The destiny of the Bhakthas change for good on its own. They feel the soul enlivening experience. Peace prevails. 

The conversation reminded of Kaviarasar Kannadasan's song:

அனுபவமே கடவுள்

பிறப்பின் வருவது யாதெனக் கேட்டேன்

பிறந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

படிப்பெனச் சொல்வது யாதெனக் கேட்டேன்

படித்துப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

அறிவெனச் சொல்வது யாதெனக் கேட்டேன்

அறிந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

அன்பெனப் படுவது என்னெனக் கேட்டேன்

அளித்துப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

பாசம் என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

பகிர்ந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

மனையாள் சுகமெனில் யாதெனக் கேட்டேன்

மணந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

பிள்ளை என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

பெற்றுப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

முதுமை என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

முதிர்ந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

வறுமை என்பது என்னெனக் கேட்டேன்

வாடிப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

இறப்பின் பின்னது ஏதெனக் கேட்டேன்

இறந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

'அனுபவித்தேதான் அறிவது வாழ்க்கையெனில்

ஆண்டவனே நீ ஏன்' எனக் கேட்டேன்!

ஆண்டவன் சற்றே அருகு நெருங்கி

'அனுபவம் என்பதே நான்தான்' என்றான்!